«به سبک ابر قهرمان های ژاپنی»

چاره‌ی نداریم تا نقد این عنوان بزرگ را همان گونه پیش ببریم. چون از نظر بنده به هیچ عنوان یک نقد توصیفی و مجله‌ای که از ابتدا تا انتها صحبت در مورد مکانیک های بازی باشد شایسته‌ی عناوینی این چنینی نیست. هر چند معتقدم تمام بازی نقدشان نیاز به یک تغییر درست و حسابی دارد. اما برگردیم به بازی. کنترل بیگ باس به خودی خود برای مخاطب متال گیر دوست جذاب است ولی کوجیما به شکلی ژاپنی(!) ابهت دیگری به اسنیک بخشیده است. مخصوصا آن جسم سمت راست فرو رفته در سر اسنیک که درهنگام خشم بیگ باس که لحظه لحظه افزون تر می گردد، بلند تر می شود. بازوی مکانیکی پر کاربر باس که حتی قایلیت ارتقا فوق العاده ای دارد هم ابهت دیگری به وی بخشیده. این مورد آخر هم از دل بستگی های ژاپنی ها است. اصلا لذتی که این بار در کنترل شخصیت اصلی است هیچ گاه، حداقل برای من نبوده است. این بیگ باس تازه شخصیت پیچیده تری دارد. چون اساسا بیگ باسی که ما می شناختیم نیست. لذا نیاز به تشکیل شخصیتی جدید داشت. این بیگ باس بسیار درون گرا و پر رنج ساخته شده و صداپیشه هم به خوبی آن را به مخاطب منتقل کرده است. از طرفی آن قدر جزئیات بالاتر رفته که آدم فقط دوست دارد این ریزه کاری ها را در اعمال و رفتار کارکتر ها و البته محیط ببیند. کوجیما هم که انگار خودش یک چریک نظامی بوده! انیمیشن های باس در کاورگیری و مبارزات و سینه خیز رفتن و اصلا تمام حرکاتش عالی تر از عالی هستند. حالا DD و آن حرکات شیرین و جالبش بماند. خونی شدن جسم و لباس بیگ باس در درگیری ها و زخمی شدن ها! خدای من، آیا آن قدر مهم است که باید قابلیت دوش گرفتن هم در بازی گذاشت؟ بله دوستان. کوجیما در این بازی ثابت کرده است که همه چیز مهم است و اصلا همین توجه به جزئیات و انیمیشن ها موشن کپچر های بی نظیر فانتوم پین را از اقران خود متمایز کرده است.